Ważnym elementem powstania fobii jest powiązanie odczucia silnego lęku w danym momencie z bodźcem występującym w otoczeniu, czyli trochę jak warunkowanie.Na poziomie fizycznym włącza się reakcja alarmowa informująca o niebezpieczeństwie (napięcie mięśni, przyspieszone bicie serca i szybki oddech). Układ limbiczny określa ten stan jako lęk, a racjonalna część mózgu zostaje wyłączona (zastyga) i nie ma szansy trzeźwo ocenić realności odczuwanego zagrożenia. Czyli odczucia są realne, natomiast zagrożenie jest wyobrażone. Ponieważ reakcja jest bardzo intensywna i niezrozumiała dla dziecka, a przy tym niemiła, może ono zacząć unikać sytuacji w których pojawiają się te niemiłe odczucia. Unika ich, czyli przestaje mówić kiedy pojawiają się bodźce wyzwalające ten lęk (osoby, sytuacje, aktywności).

Dorota Kędra, psycholog
Cork, Irlandia